Jennifer Croft (ur. 1981) – pisarka, tłumaczka, doktorantka w Zakładzie Literatury Porównawczej na Northwestern University, Chicago. Studiowała także tłumaczenie literackie na University of Iowa. Jej tłumaczenia ukazały się m.in. w The New York Times, BOMB, The New Republic, n+1, Asymptote. Jako laureatka programu Fulbright Fellowship przebywała w Polsce w 2003-2004. W 2014 r. dostała pierwszą Nagrodę im. Michael Henry Heim za tłumaczenie tekstu Romy Sendyki (UJ). W 2015 r. została nagrodzona prestiżowym odznaczeniem National Endowment for the Arts Fellowship za tłumaczenie książki Olgi Tokarczuk „Bieguni”. Jest redaktorką naczelną The Buenos Aires Review. Jej pierwsza powieść, napisana w języku hiszpańskim, ukaże się w Argentynie w 2015. Mieszka w Buenos Aires.

Cristina Godun – docent w Departamencie Języków Słowiańskich Wydziału Języków Obcych Uniwersytetu w Bukareszcie. Autorka monografii o dramacie Tadeusza Różewicza „Teatr Tadeusza Różewicza” (Bukareszt 2008), „Gramatyki języka polskiego. Fleksji imiennej” (Bukareszt 2009), „Fonetyki i fonologii języka polskiego” (Bukareszt 2010), Słownika polsko-rumuńskiego oraz licznych artykułów opublikowanych w Polsce i Rumunii w czasopismach literackich i specjalistycznych. Tłumaczka z języka angielskiego (5 pozycji) i polskiego (21 pozycji, m.in. Dzienniki, Dramaty i Bakakaj W. Gombrowicza, „Jadąc do Babadag”, „Fado”, „Dziewięć i Dojczland” A. Stasiuka, „Bieguni” i „Dom dzienny, dom nocny” (w druku) Olgi Tokarczuk. Główne zainteresowania badawcze to: dramat współczesny, literatura faktu, antropologia, przekład.

Antonia Lloyd-Jones – tłumaczka polskiej literatury na język angielski. Dwa razy była laureatką nagrody Found in Translation, tłumaczyła prozę najznamienitszych współczesnych pisarzy (m. in. Pawła Huelle, Olgi Tokarczuk, Jacka Dehnel i Zygmunta Miłoszewskiego), literaturę faktu (m. in. Mariusza Szczygła, Wojciecha Jagielskiego, Jacka Hugo-Badera i Witold Szabłowskiego), eseje (m. in. Andrzeja Szczeklika), wiersze (Tadeusza Dąbrowskiego) oraz książki dla dzieci (m. in. Janusza Korczaka oraz rymowanki Tuwima). Już czwarty rok jest mentorką początkujących tłumaczy w ramach programu mentorstwa British Centre for Literary Translation. Jest współprzewodniczącą brytyjskiego Translators Association (Stowarzyszenia Tłumaczy).

Milica Markić (ur. 1966) – serbska tłumaczka literatury polskiej, absolwentka Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Belgradzkiego, autorka „Rozmówek polsko-serbskich”, pracowała jako redaktorka w wydawnictwie „Nolit”, tłumaczka w Centrum Badań Antropologicznych (CAS Serbia), a także specjalistka w Bibliotece Zarządu Administracji Republiki Serbii. Tłumaczeniem literatury zajmuje się od dwudziestu lat, ostatnio jest to jej jedyny zawód. Oprócz przekładów opublikowanych w czasopismach literackich ma w dorobku ponad 20 książek autorów współczesnych (Tokarczuk, Varga, Sapkowski, Stasiuk, Bursa, Gretkowska) oraz klasyków (Sienkiewicz, Gombrowicz, Schulz). Szczególnie miejsce w dorobku tłumaczki zajmują dzieła papieża Jana Pawła II: „Tryptyk Rzymski”, „Pamięć i tożsamość” oraz „Miłość i odpowiedzialność”. Entuzjastycznie promuje współczesnych pisarzy polskich w Serbii i wspiera młodych tłumaczy literatury polskiej.

Ostap Sływynski (ur. 1978) – poeta, tłumacz, krytyk i eseista. Urodził się i mieszka we Lwowie. Autor tomików poetyckich: „Żertwoprynoszennia wełykoji ryby” (1998), „Połudnewa linija” (2004), „Mjacz u pitmi” (2008), „Adam” (2012). Jego wiersze byłytłumaczone na 14 języków, wielokrotnie publikowane w polskich czasopismach. W 2009 roku ukazał się w Polsce jego tomik „Ruchomy ogień” w przekładzie Bohdana Zadury. Tłumaczy z angielskiego, białoruskiego, bułgarskiego, macedońskiego, polskiego, rosyjskiego. Wśród autorów, których tłumaczył, są Czesław Miłosz, Andrzej Stasiuk, Olga Tokarczuk, Mikołaj Łoziński, Derek Walcott, Robert Bly, Georgi Gospodinow. Za przekład książki Andrzeja Stasiuka „W drodze do Babadag” dostał Nagrodę Ambasady RP na Ukrainie za najlepszy przekład roku 2007. Prowadzi serię wydawniczą „Warszawa-Ekspres: współczesna proza z Polski” w lwowskim wydawnictwie „Piramida”. Członek redakcji polsko-niemiecko-ukraińskiego pisma literackiego „Radar”. W 2013 roku został uhonorowany odznaką Zasłużony dla Kultury Polskiej. Wykłada historię literatury polskiej oraz przekładoznawstwo na Uniwersytecie Lwowskim.

Jan Henrik Swahn (ur. 1959) – pisarz i tłumacz literatury duńskiej, francuskiej, polskiej, greckiej, angielskiej i arabskiej na język szwedzki. Pierwszych 10 lat życia spędził w Danii. Jako pisarz zadebiutował wydaną w 1986 r. powieścią „Mogę zatrzymać morze”. Do dziś opublikował 12 powieści. W latach 1997-99 był redaktorem naczelnym Bonniers Literary Magazine. Z polskiego przełożył m.in. eseje i powieści Olgi Tokarczuk.

Ursula Phillips – badaczka polskiej literatury oraz tłumaczka polskich tekstów literackich i książek naukowych. Jako badaczka zajmuje się przede wszystkim polskimi pisarkami XIX i XX wieku. W 2008 r. wydała monografię Narzyzy Żmichowskiej. Jest redaktorką tomu zbiorowego poświęconego współczesnej literaturze polskiej po roku 1989 „Polish Literature in Transformation” (LIT-Verlag, 2013). Ostatnio ukazały się jej przekłady książek Zofii Nałkowskiej „Choucas”, Marii Wirtemberskiej „Malwina, czyli domyślność serca” i Narcyzy Żmichowskiej „Poganin”. Jest tłumaczką m.in. powieści Wiesława Myśliwskiego „Pałac” oraz różnych utworów współczesnej autorki Agnieszki Taborskiej. Wkrótce ukaże się jej przekład „Granicy” Nałkowskiej.

Bill Martin – tłumacz książek Nataszy Goerke, Michała Witkowskiego, Ericha Kästnera, a także publikacji Bożeny Keff, Marzeny Kielar, Alexandra Kluge, Ljozy Kovačiča. Były redaktor  kolumny New Polish Writing w „Chicago Review”, oraz kurator projektów literackich Instytutu Polskiego w Nowym Jorku. Obecnie mieszka i pracuje w Berlinie, gdzie jest redaktorem w Imre Kertész Kolleg na Uniwersytetcie Fryderyka Schillera w Jenie. 

Fot. Natascha Unkart

Jana Unuk – słoweńska tłumaczka i redaktorka. Tłumaczyła m.in. poezję Czesława Miłosza, Wisławy Szymborskiej, Tadeusza Różewicza i Zbigniewa Herberta, prozę Hanny Krall, Olgi Tokarczuk, Magdaleny Tulli, Pawła Huellego, Stefana Chwina, Andrzeja Stasiuka, Ignacego Karpowicza, Jacka Dehnela, Mikołaja Łozińskiego, Mariusza Szczygła i Gustawa Herlinga-Grudzińskiego oraz książki dla dzieci (m.in. A. Onichimowskiej i A. Bahdaja). Tłumaczy też z angielskiego (powieści i opowiadania Virginii Woolf i I. B. Singera), bośniackiego (D. Karahasan) i serbskiego (F. David i V. Stevanović). Dla dzieci opracowała pięć książek baśni ludowych. Za tłumaczenia ze współczesnej literatury polskiej otrzymała najważniejszą słoweńską nagrodę dla tłumaczy literackich im. Antona Sovrè (2006). Członkini jury Międzynarodowej Nagrody Literackiej Vilenica.

Anna Cetera (ur. 1970) – profesor w Instytucie Anglistyki Uniwersytetu Warszawskiego, autorka kilkudziesięciu prac z zakresu przekładu literackiego i interpretacji dramaturgii szekspirowskiej, oraz monografii „Enter Lear. The Translator’s Part in Performance” (2008) i „Smak morwy: u źródeł recepcji przekładów Szekspira w Polsce” (2009). Prowadzi kursy autorskie z literatury renesansu i przekładu literackiego. Od 2008 r. współpracuje z Piotrem Kamińskim, redagując serię nowych przekładów Szekspira („Ryszard II” (2009), „Makbet” (2011), „Wieczór Trzech Króli” (2012), Burza (2012), „Opowieść zimowa” (2014), „Kupiec wenecki” (2015)). Stypendystka Funduszu Popierania Twórczości Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.

Dominika Cieśla-Szymańska (ur. 1975) – tłumaczka z języka angielskiego, redaktorka, recenzentka. Absolwentka MISH UW oraz studiów podyplomowych IBL PAN. Autorka kilkudziesięciu przekładów z dziedziny literatury faktu, humanistyki i literatury pięknej. Jest doświadczoną redaktorką książek i koordynatorką procesu wydawniczego. Bywa wykładowcą kultury języka polskiego dla tłumaczy. Członkini założycielka i sekretarz zarządu Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury. Mieszka w Warszawie.

Dariusz Czaja – antropolog kultury, redaktor kwartalnika „Konteksty”, eseista, recenzent muzyczny. Doktor habilitowany, wykładowca w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej UJ. Mąż, ojciec, krakauer. Opublikował: „Metamorfozy ciała. Świadectwa i interpretacje” (red.), 1999; „Sygnatura i fragment. Narracje antropologiczne”, 2004; „Anatomia duszy. Figury wyobraźni i gry językowe”, 2006; „Lekcje ciemności”, 2009 – nagroda Fundacji TVP Kultura („Gwarancja Kultury”); „Gdzieś dalej, gdzie indziej”, 2010 – nagroda “Warszawska Premiera Literacka” 2011, nominacja do nagrody “Nike”; „Znaki szczególne. Antropologia jako ćwiczenie duchowe”, 2013; „Inne przestrzenie, inne miejsca. Mapy i terytoria” (red.), 2013; „Kwintesencje. Pasaże barokowe” (2014).

fot. K. Łozińska

Elżbieta Cygielska – pracuje w Katedrze Hungarystyki Uniwersytetu Warszawskiego. Wykłada historię literatury węgierskiej. Prowadzi zajęcia z teorii i praktyki przekładu. Ma na koncie publikacje naukowe z zakresu komparatystyki literackiej, zwłaszcza secesji, oraz teksty o charakterze popularyzatorskim. Tłumaczy prozę. W jej dorobku znajdują się m.in. Dziennik galernika i Fiasko Imre Kertésza, Biały król Györgya Dragomána, Mesjasze Györgya Spiró i Ptaki Wierchowiny Ádáma Bodora. Za przekład Mesjaszy otrzymała Literacką Nagrodę Europy Środkowej Angelus (2010), a także nagrodę miesięcznika „Literatura na świecie” oraz magazynu „Książki”.

Za wkład w dziedzinę nauczania, popularyzacji i przekładu z literatury węgierskiej została uhonorowana przez Międzynarodowe Towarzystwo Hungarologiczne Medalem Jánosa Lotza (Budapeszt 2007), a także wyróżnieniem przyznawanym przez Fundację im.Milána Füsta (Budapeszt 2013).

Julia Fiedorczuk (ur. 1975) – pisarka, poetka, tłumaczka, adiunkt w Instytucie Anglistyki UW. Wydała pięć książek poetyckich (ostatnio: „Tuż-tuż„, 2012), zbiór opowiadań („Poranek Marii„, 2010) i powieści („Biała Ofelia”, 2011 i „Nieważkość”, 2015). Wkrótce wydana zostanie również jej książka eseistyczna „Cyborg w ogrodzie: wprowadzenie do ekokrytyki” (wyd. Katedra). Jej tłumaczenia poezji amerykańskich autorów (m.in. Wallace’a Stevensa, Johna Ashbery’ego, Lisy Jarnot) ukazywały się w „Literaturze na świecie”, ponadto opublikowała także dwa tomy utworów wybranych Laury (Riding) Jackson w swoim przekładzie oraz – wraz z Laurie Anderson – książkę „Język przyszłości”. Laureatka nagród: PTWK za najlepszy debiut (Poznań, 2003) i Huberta Burdy (Wiedeń, 2005). Zaangażowana w popularyzację pojęcia ekopoetyki. Naukowo zajmuje się krytyką feministyczną i ekologiczną, przede wszystkim w obrębie literaturoznawstwa. Rozważania na temat kobiecości w kulturze publikuje cyklicznie na łamach „Zadry”.

fot. Cato Lein

Soren Gauger – tłumacz literatury polskiej na język angielski (przekłady Jasieńskiego, Ficowskiego, Jagielskiego); pisarz, eseista. Współpracuje z wydawnictwami i instytucjami kulturalnymi na teren całej polski. Kanadyjczyk mieszkający od piętnastu lat w Polsce, w Krakowie. Studiował w Simon Fraser University w Vancouver w Kanadzie i na UJ. Publikował w pismach w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i Europie. Opublikował dwa zbiory opowiadań po angielsku „Hymns to Millionaires” (2004) i „Quatre Regards sur l’Enfant Jesus” (2004), dobrze przyjęte przez międzynarodową krytykę. Od kilku lat pisze także po polsku, opowiadania publikował m.in. w „Ricie Baum” i „Ha!arcie”, własną powieść „Nie to/Nie tamto” (2014) współtłumaczył na język polski.

Marta Gibińska – wykładała literaturę angielską na Uniwersytecie Jagiellonskim do r. 2012. Obecnie zatrudniona jest w Wyższej Szkole Europejskiej im. Józefa Tischnera w Krakowie. Publikowała na tematy związane z dramatami Szekspira, historią Szekspira w polskiej kulturze, oraz z przekładami sztuk Szekspira. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Szekspirowskiego, Deutsche Shakespearegesellschaft, International Shakespeare Association, oraz European Shakespeare Research Association.

Piotr Gruszczyński (ur. 1965) – krytyk teatralny i dramaturg. W 2002 roku opublikował książkę „Ojcobójcy“ będącą pierwsza analizą nowego polskiego teatru. W 2007 ukazał się „Szekspir i uzurpator“ – cykl rozmów z Krzysztofem Warlikowskim (książka ukazała sie także we Francji i w Rumunii). Jest współautorem adaptacji teatralnych Krzysztofa Warlikowskiego: „(A)pollonii“, „Tramwaju“, „Końca“, „Opowieści afrykańskich według Szekspira“ i „Kabaretu warszawskiego“. Od 2008 roku jest dramaturgiem Nowego Teatru w Warszawie. Wspólpracuje także jako dramaturg z Mariuszem Trelińskim przy jego realizacjach operowych. Do tej pory zrealizował „Borysa Godunowa“, „Orfeusza i Eurydykę“, „Traviatę“, „Turandot“, „Latającego Holendra“, „Manon Lescaut“, „Jolantę“ i „Zamek Sinobrodego“. Wykłada na Wydziale Wiedzy o Teatrze w Akademii Teatralnej.

Identity Problem Group (IP Group) to interdyscyplinarny kolektyw artystyczny, łączący sztuki wizualne i performatywne oraz dramaturgię z architekturą, wideo- i soundartem. Twórcy poruszają się w obszarze improwizacji, performance art, instalacji multimedialnych oraz filmu. Skupiają się na procesie twórczym, wyrażanym w działaniach laboratoryjnych i kreacji artystycznej. Oprócz Jakuba Lecha i Bogumiła Misali, IP Group tworzą: Piotr Choromański, Anka Herbut i Łukasz Twarkowski.

Aleksandra Jach (kuratorka cyklu „Wszystko się ze sobą łączy”) jest historyczką sztuki, krytyczką. Doktorantką w Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Była kuratorką wystaw: „Nie ma sorry” (Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa, 2008), „Controlled image” (RCA, Londyn, 2009; Mamuta, Jerozolima, 2010). Pisała dla „Architektury i Biznesu”, „Obiegu”, „Ha!artu”, „Czasu Kultury”.

Grzegorz Jankowicz (ur. 1978) – filozof literatury, krytyk i tłumacz. Pracownik Centre for Advanced Studies in the Humanities Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wiceprezes Fundacji Korporacja Ha!art, redaktor jej dwóch serii wydawniczych: Linia Krytyczna i Proza Obca. Redaktor działu kultury „Tygodnika Powszechnego”. Juror Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius. Dyrektor wykonawczy Festiwalu Conrada, Festiwalu Copernicus oraz Festiwalu Anamneses. Ostatnio opublikował: „Po co jest sztuka? Rozmowy z pisarzami” (Kraków 2013), „Cmono. Rozmowy z pisarzami” (Kraków 2013). W 2014 roku w wydawnictwie Teatru Polskiego we Wrocławiu ukazała się jego książka pt. „Gombrowicz – Loading. Esej o formie życia”.

fot. Grażyna Makara

Dobromiła Jankowska – absolwentka Uniwersytetu Wrocławskiego (filologia angielska i filologia polska), nauczyciel angielskiego, tłumacz literatury angielskiej m.in. dla wydawnictw Czarne, GW Foksal, GW Publicat, Bukowy Las; autorka ponad 300 recenzji wewnętrznych. Od ośmiu lat koordynuje prace związane z Międzynarodowym Festiwalem Opowiadania. Współpracuje przy organizacji Wrocławskich Targów Dobrych Książek. W 2009 roku jurorka konkursu na najlepszy zbiór opowiadań im. Franka O’Connora (Cork, Irlandia), jednej z najbardziej prestiżowych nagród literackich na świecie. Przełożyła z jęz. angielskiego m.in. „Nie taką dziewczynę” Leny Dunham, autobiografię Pete’a Samprasa, „Baronową jazzu” Hannah Rothschild, „Boskie przyrodzenie. Historię penisa” Toma Hickmana, „Dziś wieczorem nie schodźmy na psy” Alexandry Fuller, „Nad Jeziorem Białym” Johna Borrella i kilkadziesiąt innych pozycji.

Jerzy Jarniewicz (ur. 1958) – poeta, tłumacz, krytyk literacki. Profesor nadzwyczajny na Uniwersytecie Łódzkim i Warszawskim, wykłada literaturę angielską. Członek kolegium redakcyjnego „Literatury na Świecie”. Od 2006 roku zasiada w kapitule Nagrody Literackiej Gdynia. Autor jedenastu zbiorów wierszy, w tym „Oranżady” (2005), „Makijażu” (2009) i „Na dzień dzisiejszy i chwilę obecną” (2012), oraz dziewięciu książek krytycznoliterackich dotyczących współczesnej literatury anglojęzycznej, m.in. poezji Philipa Larkina i Seamusa Heaneya, a także zbioru szkiców o przekładzie literackim „Gościnność słowa” (2012). Wśród kilkudziesięciu przełożonych przez niego książek znalazły się powieści: „Portret artysty w wieku młodzieńczym” Jamesa Joyce’a, „Zuch” Edmunda White’a, „Dziedzictwo” Philipa Rotha i „Morze” Johna Banville’a, a także opowiadania Raymonda Carvera i biografia Boba Dylana. W 2008 nominowany do Nagrody Nike. Mieszka w Łodzi.

fot. Cato Lein

Wiesław Juszczak  (ur. 1932) – historyk sztuki, historyk religii, filozof, eseista, emerytowany profesor Uniwersytetu Warszawskiego, profesor w Instytucie Sztuki PAN.

Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego (1955) pracę magisterską poświęcił Tryptykowi bodzentyńskiemu (opublikowana w: „Studia renesansowe”, t. 3, 1963), w 1962 roku doktoryzował się na podstawie pracy o Witoldzie Wojtkiewiczu.
W latach 1962-1963 przebywał na stażu naukowym w Courtauld Institute w Londynie.
W 1987 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, 5 lat później zwyczajnego.
Od 1961 roku pracownik Instytutu Sztuki PAN, od 1985 Instytutu Historii Sztuki UW, wykładał także na KUL. Wypromował 30 doktoratów.

Najważniejsze obszary badawcze prof. Juszczaka to europejska sztuka i teoria sztuki
XVIII-XIX w. Wybitny znawca malarstwa polskiego XIX i XX wieku. Od lat osiemdziesiątych prowadził wykłady monograficzne poświęcone m.in. teorii ornamentu (sztuka sakralna społeczeństw pierwotnych), archaicznej greckiej myśli o sztuce, teorii sztuki u Platona i Heideggera, ogólnym relacjom sztuki i religii, a także historii filmu.

Ignacy Karpowicz (ur. 1976) – jeden z najciekawszych współczesnych pisarzy. Autor sześciu powieści („Niehalo”, „Cud”, „Gesty”, „Balladyny i romanse”, „ości”, „Sońka”). Laureat Paszportu „Polityki” 2010 za powieść „Balladyny i romanse”, nominowany wcześniej do tej nagrody za „Niehalo” (2006). Otrzymał trzy nominacje do Nagrody Literackiej NIKE za „Gesty” (2009), „Balladyny i romanse” (2011) oraz „ości” (2014). Jest felietonistą magazynów „Charaktery”, „Polityka”, „Dziennik Opinii” oraz recenzentem „Gazety Wyborczej”.

Fot. Wojciech Wojtkielewicz

Szymon Kloska – pracuje w Instytucie Książki. O książkach opowiada w radiach i telewizjach, czasami pisuje w prasie drukowanej i innej. Współorganizator Festiwalu Literatury dla Dzieci.

Barbara Kopeć-Umiastowska (ur. 1950) – studiowała matematykę na Uniwersytecie Warszawskim. Pracowała w Instytucie Podstaw Informatyki PAN, w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski i w wydawnictwach. Tłumaczyła teksty z różnych dziedzin, np. „Kobieta. Geografia intymna” Natalie Angier i „Shakespeare. Stwarzanie świata” Stephena Greenblatta, oprócz tego literaturę piękną, m. in. książki Becketta, Byatt, Chabona, Jamesa, Townsend, Waugha. Laureatka nagrody Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich i nagrody „Literatury na Świecie”. Ostatnio w jej przekładzie ukazały się „Dni” Paula Bowlesa. Członkini-założycielka Stowarzyszenia przeciwko Antysemityzmowi i Ksenofobii „Otwarta Rzeczpospolita”. Słucha muzyki, gra w szachy. Mieszka w Warszawie.

fot. archiwum prywatne

Zofia Król – redaktorka naczelna magazynu o kulturze dwutygodnik.com, krytyczka i historyczka literatury, doktor filozofii. Autorka książki „Powrót do świata. Dzieje uwagi w filozofii i literaturze XX wieku” (2013).

Jerzy Limon, ukończył studia na Wydziale Anglistyki Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu, był tam wykładowcą literatury angielskiej. Od 1980 roku pracuje na Uniwersytecie Gdańskim. W 1990 roku założył Fundację Theatrum Gedanense, której jest prezesem. Obiektem jego zainteresowań badawczych jest renesans angielski, ze szczególnym uwzględnieniem XVI i XVII-wiecznego dramatu i teatru a także semiotyka spektaklu. Wielokrotnie publikował artykuły w specjalistycznych magazynach m.in. „Pamiętniku Teatralnym”, „Dialogu”, „Teatrze”, „Shakespeare Survey”, „Shakespeare Quarterly”. Autor wielu książek, w tym: „Gentlemen of a Company. English Players in Central and Eastern Europe”, „Gdański Teatr Elżbietański”, „Między niebem a sceną. Przestrzeń i czas w teatrze”, „Wieloryb”, „Trzy teatry”, „Piąty wymiar teatru”. Przekładał na język polski angielskie dramaty (np. „Trojlus i Kressyda” Szekspira). Brał udział w wielu konferencjach, wygłosił niezliczoną ilość wykładów w Polsce i za granicą.

Michał Lipszyc (ur. 1970) – bajkopisarz, tłumacz i popularyzator literatur portugalskojęzycznych oraz literatur wybranych regionów Afryki. Pod jego redakcją ukazały się na łamach pisma „Literatura na śmiecie” numery „postkolonialny”, „portugalski”, „brazylijski”, „luzoafrykański”, „pessoański” i „etiopski”, prezentujące m.in. przekłady poezji i prozy Fernanda Pessoi, Herberta Heldera, Valtera Hugo Mãe, Pepeteli, Ondjakiego, Ungulaniego Khosy, Luísa Bernarda Honwany, Any Pauli Tavares, Sybhata Gebre Ygziabyhera, Hajlego Syllasje, Negi Mezlekii. W 2011 r. w ramach „numeru brazylijskiego” opracował pierwszą w Polsce antologię literatury współczesnej Brazylii prezentującą wybrane teksty Carlosa Drummonda Andrade, Clarice Lispector, Rubema Fonseki, Paula Leminskiego, Nicolasa Behra, Luiza Ruffato i Daniela Galery. W jego przekładzie i opracowaniu ukazały się także, w wydaniu książkowym, m.in. „Księga niepokoju” Fernanda Pessoi, „Jeruzalem” Gonçalo M.Tavaresa, „Babcia 19 i sowiecki sekret” Ondjakiego. Uczestnik audycji radiowych i spotkań z czytelnikami, autor licznych esejów poświęconych światu luzofonii oraz czterech bajek dla dzieci (po polsku).

fot. Joanna Rutkowska

Monika Muskała – tłumaczka literatury niemieckojęzycznej, dramatopisarka, eseistka. Tłumaczyła utwory Thomasa Bernharda, Wernera Schwaba, Elfriede Jelinek, Friedricha Schillera, Franka Wedekinda, Ödöna von Horvatha i in. Z siostrą, Gabrielą Muskałą, napisała dwie sztuki: Podróż do Buenos Aires. Work In Regress (2001) i Daily Soup (2007). Monodram Podróż do Buenos Aires otrzymał wiele nagród na festiwalach w Polsce i zagranicą. Daily Soup wystawił Teatr Narodowy z Danutą Szaflarską i Januszem Gajosem. Z mężem, austriackim fotografikiem i dokumentalistą, Andreasem Horvathem, wydała dwa albumy zdjęciowe Jakutien (2003) i Heartlands (2007). Współpracowała z nim także podczas realizacji dokumentów: Z punktu widzenia emerytowanego portiera (2006) i Arab Attraction (2010). Prowadzi zajęcia z improwizacji w PWSFTviT w Łodzi.

Piotr Paziński – ukończył filozofię na UW, przez kilka lat ślęczał nad „Ulissesem” Jamesa Joyce’a, po czym doktoryzował się w IBL PAN (książka „Labirynt i drzewo”, 2005 oraz przewodnik „Dublin z Ulissesem”, 2008). Redaktor naczelny „Midrasza” i współtwórca Dni Książki Żydowskiej, członek redakcji wydawnictwa Austeria. Pisze, tłumaczy, zajmuje się filozofią judaizmu i tematem żydowskim w literaturze. Od czasu do czasu drukuje teksty w rozmaitych czasopismach i notuje liczne niezrealizowane pomysły. Ogłosił dwa tomy własnej prozy: „Pensjonat” (2009) i „Ptasie ulice” (2013). Bywa fotografem oraz redaktorem i składaczem książek własnych i cudzych.

Tomasz Pindel – tłumacz, autor jednej powieści, jednej biografii i dwóch literaturoznawczych, pracownik Instytutu Książki i były wykładowca Katedry Ameryki Łacińskiej UJ. Specjalizuje się w przekładach literatury latynoskiej, jest także współautorem audycji Piątka z literatury (RMF Classic) i prowadzi bloga poczytane.blog.onet.pl.

Adam Pluszka (ur. 1976) – poeta, prozaik, tłumacz, redaktor, krytyk literacki i filmowy. Autor kilku tomów wierszy, m.in. „z prawa z lewa” (2000), „Zwroty” (2002), „Trip” (2005), „French love” (2006), „Zestaw do besztań” (2014), oraz prozy: „Łapu capu” (2003), „Norweski dziennik malarza” (2005), „Flauta” (2007). Nominowany do Paszportu „Polityki”. Mieszka w Warszawie z żoną i dwiema kocicami. Redaktor prowadzący w Wydawnictwie Marginesy.

fot. Karolina Iwaszkiewicz

Jacek Poniedziałek – aktor teatralny, telewizyjny i filmowy, reżyser spektakli, a także tłumacz ponad dwudziestu sztuk teatralnych, w tym: „Aniołów w Ameryce” Tony Kushnera, „Krumy” i „Pakujemy manatki” Hanocha Levina, zbioru „Tramwaj zwany pożądaniem i inne dramaty” Tennessee Williamsa.

fot. Albert Zawada (źródło)

Maria Poprzęcka – profesor historii sztuki, długoletni dyrektor Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego, obecnie profesor zwyczajny na Wydziale Artes Liberales UW. Jest autorką wielu książek, m.in. „Uczta bogiń. Kobiety, życie i sztuka”, 2012; „Inne obrazy. Oko – widzenie – sztuka. Od Albertiego do Duchampa”, 2008; „Pochwała malarstwa. Studia z historii i teorii sztuki”, 2001; „O złej sztuce”, 1998; „ Akademizm” (1977, 1989). W 2009 roku otrzymała Nagrodę Literacką Gdynia w dziedzinie eseju, w 2014 Nagrodę Krytyki Artystycznej im. Jerzego Stajudy oraz nagrodę PEN Clubu im. Mieczysława i Ksawerego Pruszyńskich.

fot. Błażej Żuławski

Małgorzata Szczurek – romanistka. Redaktor naczelna wydawnictwa Karakter, które od 2008 roku publikuje literaturę piękną i reportaże autorów z Afryki, Karaibów i Azji. Laureatka Nagrody „Literatury na Świecie” w kategorii „Nowy głos” za przekład powieści marokańskiego pisarza Tahara Ben Jellouna „To oślepiające nieobecne światło”. Współpracuje z Muzeum Etnograficznym w Krakowie.

Marcin Szuster (ur. 1971) – sekretarz redakcji „Literatury na Świecie“. Tłumaczy anglojęzyczne teksty literackie, eseistyczne i teoretycznoliterackie. Przekładał takich autorów jak Paul de Man, Harold Bloom, Marshall Berman, William Burroughs, Bob Dylan, Henry Green, John Keats, James Schuyler, Marci Shore czy Walter Pater. Chciałby przełożyć jeszcze paru innych. Sporo redaguje.

Katarzyna Szyngiera – absolwentka Wydziału Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie oraz Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej w Warszawie. Spektakl dyplomowy Sferia zrealizowała we współpracy  z Teatrem Polskim w Bielsku-Białej na ostatniej kondygnacji parkingu galerii handlowej.   W ramach XXI Malta Festival w popadającej w ruinę przestrzeni przedwojennego szpitala psychiatrycznego w Owińskach przygotowała spektakl Autobus jedzie.

W koprodukcji krakowskiej PWST oraz Muzeum Powstania Warszawskiego zrealizowała spektakl Przypisy do Powstania.Współpracowała z Teatrem Współczesnym we Wrocławiu (spektakl „Tajemniczy ogród”). Autorka akcji performatywnych, m.in.: „Bajka spekulatywka”, „Bukowski Show”, „Kwadrofonia”.

Laureatka konkursu na inscenizację dawnych dzieł literatury polskiej „Klasyka żywa”,
w ramach którego realizuje dramat Tadeusza Różewicza „Świadkowie albo „Nasza mała stabilizacja” w Teatrze Współczesnym w Szczecinie.

fot. Tomasz Żurek

Maciej Świerkocki – pisarz, scenarzysta, krytyk literacki, tłumacz literatury anglojęzycznej, w latach 1987-2011 wykładowca na Wydziale Filologicznym UŁ. Autor pięciu powieści (m.in. Ziemia obiecana raz jeszcze, 1993; Naród Zatracenia, 2014, powieść graficzna, rys. Mariusz Sołtysik), książek krytycznoliterackich (m.in. Echa postmodernizmu, 2010), scenariuszy filmowych (m.in. Tam i powrotem, 2001, Sekcja 998, 2006) i ponad 60 przekładów książkowych z języka angielskiego (m.in. dzieł H. Millera, J. Kerouaca, C. McCarthy’ego, J. Bartha, A. Carter, J. Updike’a, J. Irvinga, M. Fabera, P. Smith, R. Gravesa i R. Hughesa). Współpracownik „Odry”, „Literatury na świecie” i wielu innych czasopism literackich. Pomysłodawca i współredaktor (z J. Jarniewiczem) serii Twarze kontrkultury (Wyd. Officyna). Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Polskiej Akademii Filmowej, członek honorowy Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury. Pierwszy Polak zasiadający w jury prestiżowego międzynarodowego konkursu literackiego Dublin IMPAC International Literary Award 2014. Odznaczony Brązowym Medalem „Gloria Artis” (2014).

Olga Tokarczuk – powieściopisarka i eseistka, jedna z najczęściej tłumaczonych i najpoczytniejszych polskich pisarek, laureatka wielu prestiżowych nagród, w tym Literackiej Nagrody Nike 2008 za powieść „Bieguni”, Nagrody Fundacji im. Kościelskich, Paszportu Polityki i Międzynarodowej Nagrody Vilenica. W 2010 roku Oldze Tokarczuk przyznano Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Pisarka prowadziła warsztaty prozatorskie w Studium Literacko-Artystycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego i zajęcia z twórczego pisania na Uniwersytecie Opolskim. Urodzona w 1962 roku w Sulechowie, ukończyła psychologię na Uniwersytecie Warszawskim. Wraz z pierwszymi sukcesami literackimi zrezygnowała z pracy jako psychoterapeuta i przeniosła się w Sudety – obecnie mieszka we Wrocławiu. Autorka m.in. takich bestsellerów, jak „Prawiek i inne czasy”, „Dom dzienny, dom nocny”, „Gra na wielu bębenkach”, „Ostatnie historie”, „Bieguni” i „Prowadź swój pług przez kości umarłych”. Na podstawie jej utworów powstają inscenizacje teatralne i scenariusze filmowe.

fot. Jacek Kołodziejski

Anna Topczewska (ur. 1980) ukończyła MISH w Warszawie, przez trzy lata pracowała jako redaktor działów iberyjskiego i skandynawskiego w „Literaturze na Świecie”. Tłumaczy literaturę piękną z hiszpańskiego, francuskiego, szwedzkiego i norweskiego, sporadycznie prowadzi warsztaty z przekładu literackiego. Tłumaczyła książki takich autorów jak Roberto Bolaño, Enrique Vila-Matas, Colette, Stig Dagerman, Klas Östergren, Roy Jacobsen
Mieszka w Szwecji, gdzie pisze doktorat poświęcony prozie Roberta Bolaña.

fot. Cato Lein

Szczepan Twardoch (ur. 1979) – pisarz, felietonista. Studiował socjologię i filozofię na Międzywydziałowych Indywidualnych Studiach Humanistycznych na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach. Opublikował pięć powieści, w tym „Wieczny Grunwald”, nagrodzony wyróżnieniem Nagrody Literackiej im. Józefa Mackiewicza i nominacją do Gwarancji Kultury oraz kilka zbiorów opowiadań, ostatnio „Tak jest dobrze”, nominowane do Nagrody Literackiej Gdynia. Mieszka w Pilchowicach na Górnym Śląsku. W listopadzie 2012 roku nakładem Wydawnictwa Literackiego ukazała się powieść”Morfina”, za którą w styczniu otrzymał Paszport Polityki 2012. W 2014 r. ukazała się jego kolejna powieść pt. „Drach”.

fot. Tomasz Jodłowski

Piotr Olkusz – redaktor działu zagranicznego miesięcznika „Dialog”, wykładowca w Katedrze Dramatu i Teatru Uniwersytetu Łódzkiego. Jest teatrologiem, ale czasem zajmuje się tłumaczeniami tekstów literackich (Maurice Maeterlinck, Romain Rolland, David Lescot, Joël Pommerat i in.) i teoretycznych.

Fot. Karol Budrewicz

Krzysztof Umiński (ur. 1984) – tłumacz literatury francusko- i anglojęzycznej. Przełożył m.in. książki Arundhati Roy, Rohintona Mistry’ego i Marka Dannera. Stypendysta francuskiego Stowarzyszenia Promocji Przekładu Literackiego i finalista Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego (2014). Publikował teksty o podróżach i książkach, redagował powieści brukowe, był kucharzem na greckiej wyspie, zbieraczem lawendy w Prowansji i lektorem w wydawnictwie. Jako tłumacz słowa żywego asystował trzem laureatom Oscara. Wkrótce w jego przekładzie ukaże się „Quai d’Orsay”, kultowy komiks francuskich dyplomatów.

Marta Ziółek  jest choreografką i performerką.  Zanim rozpoczęła studia na wydziale choreografii w School for New Dance Development (SNDO) w Amsterdamie, studiowała na Międzywydziałowych Indywidualnych Studiach Humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim.

Dotychczas brała udział w warsztatach, projektach oraz współpracowała z takimi choreografami i teoretykami, jak Bojana Cvejić, DD Dorvillier, Deborah Hay, Maria La Ribot,Trajal Harrell, Benoit Lachambre, Ann Liv Young, Xavier Le Roy, Meg Stuart.

Jej ostania choreografia Body Eye or how to say (2013-2014) we współpracy z Lisą Vereerthrugghen została wyprodukowana przez Teatr Hetveem w Amsterdamie. Praca ta była zainspirowana poszukiwaniami artystki skupionymi wokół sztuki amerykańskiej artystki Carolee Schneemann, zainicjowanymi w jej wcześniejszej choreografii Ciało Oko (realizacja w ramach programu RE//MIX w Komunie// Warszawa, 2013).